Pisanie ,wypowiadanie się na swój temat,to dla mnie,chyba jedno z trudniejszych wyzwań.A za słowem "coś" kryje się ocean możliwości,który ciężko ogarnąć. Pytania pomocnicze znacznie ułatwiłyby to zadanie ,więc może sama je sobie zadam. -Kim jesteś? Czym się zajmujesz? Jak gotujesz?Jestem kobietą, od kilku lat na etacie mamy trójki dzieci,które to zajęcie pochłonęło mnie bez reszty.Teraz jednak szukam na nowo swojego sposobu na życie.
Z wykształcenia jestem artystą-plastykiem. Z powołania też, bo to nie o papierek chodzi ale o ciągłą potrzebę tworzenia. Nieoczekiwanie dla mnie właśnie kuchnia stała się moją pracownią, miejscem, gdzie mogę się twórczo realizować. I tu docieramy do ostatniego pytania -Jak gotuję? Gotuję tak, aby pogodzić różne gusta kulinarne i nietolerancje pokarmowe członków mojej rodziny. Kilka lat temu, z powodów zdrowotnych, musiałam wykluczyć gluten i produkty mleczne z diety mojego syna. Było to początkowo bardzo trudne doświadczenie. Zajęło mi wiele tygodni wypracowanie receptur na podstawowe produkty, jak, pieczywo, dania główne, czy słodkie przekąski. Korzystałam oczywiście z przepisów, które były dostępne w Internecie, czy w książkach kucharskich. Jednak musiałam to wszystko sama przepracować, dostosować do swoich potrzeb, szczególnie że przepisy traktuję często jako inspirację, punkt wyjścia do stworzenia czegoś własnego ,a nie szczegółowe wytyczne.
Szczególnie poszukiwanie receptur na słodkie przekąski (ale bez cukru) zaowocowało przepysznie. A do tego świadomość, że to czym dopieszczamy nasze zmysły, nie tylko nie szkodzi, ale jeszcze odżywia nasze ciało- jest bardzo motywująca.
Podsumowując, gotowanie jest dla mnie zajęciem, które pozwala zaspokoić moją własną, prywatną potrzebę twórczego działania. Z drugiej strony daje cudownie praktyczny efekt końcowy, danie, które karmi nasze ciało,a potem znika zjadane z apetytem. Zdarza się że znika w niesławie albo zanim ktoś dowie się o jego istnieniu , kiedy na przykład coś pójdzie nie tak i najzwyczajniej w świecie nie uda się.W obu przypadkach znowu trzeba się zabrać do działania. I to jest właśnie najlepsze.