Moringa - królowa Superfoods

Moringa oleifera (moringa olejodajna) nazywana jest „drzewem długowieczności”, ze względuna dużą zawartość składników odżywczych i szerokie zastosowanie niemal wszystkich części rośliny, zarówno w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym, jak i kosmetycznym.

Moringa wywodzi się z podnóża Himalajów, jednak rozprzestrzeniła się na terenie Indii, Afryki, Ameryki Południowej, Sri Lanki, Meksyku, Filipin i Malezji, ze względu na zdolność aklimatyzacji do różnych warunków środowiska. Drzewo może osiągać od 10 do 12 metrów wysokości. Zależenie od sposobu wykorzystania poszczególnych części rośliny, moringa przybrała różne nazwy: „drumstick tree” (pędy przypominają pałeczki perkusyjne), „drzewo chrzanowe” (korzenie smakują podobnie jak chrzan) i „najlepszy przyjaciel matki” (liście wzmagają laktację).

BOGACTWO SKŁADNIKÓW ODŻYWCZYCH

Moringa jest rośliną zawierająca ogromne ilości składników odżywczych. Zawiera duże ilości dobrze przyswajalnego białka, aminokwasy esencjonalne, chlorofil, fitosterole, witaminy A, E,C, D, z grupy B oraz składniki mineralne, głównie potas, żelazo, mangan, bor i chrom. Ponadto, obfituje w nienasycone kwasy tłuszczowe oraz przeciwutleniacze, których zawiera aż 46! Przeciwutleniacze wykazując zdolność wychwytywania i neutralizacji wolnych rodników, mogą działać przeciwstarzeniowo oraz zapobiegać powstawaniu nowotworów i innych chorób. Dzięki ich dużej zawartości, moringa zaliczana jest do produktów o największej pojemności antyoksydacyjnej (w skrócie ORAC – Oxygen Radical Absorbancy Capacity). Wykazano, że dla sproszkowanych liści moringi wskaźnik ORAC jest wyższy niż dla jagód acai, goji czy zielonej herbaty. Wartość energetyczna 100 g suszonych liści wynosi 205 kcal, świeżych liści – 64 kcal, pędów (owoców) – 37 kcal.

PROZDROWOTNE WŁAŚCIWOŚCI

Imponujące bogactwo składników odżywczych przekłada się na różnorodne zastosowania medyczne moringi. Już 3000 lat temu medycyna ajurwedyjska opisywała i wykorzystywała je do celów leczniczych. Za jej pomocą leczono aż 300 chorób, w tym: reumatyzm, astmę, epilepsję, zawroty głowy oraz infekcje pasożytnicze i bakteryjne. Aktualne wyniki badań wskazują na wysoki potencjał terapeutyczny moringi. Zawiera takie antyoksydanty, jak: chlorofil, zeatynę i salwesterol. Chlorofil obecny w liściach sprzyja detoksykacji organizmu. Zeatyna ułatwia przyswajanie witamin i składników mineralnych oraz przeciwdziała starzeniu organizmu. Salwesterol wykazuje właściwości przeciwnowotworowe – w tkance nowotworowej ulega przekształceniu w toksyczną substancję, która niszczy komórki nowotworowe. Świeże liście moringi w formie okładów mogą złagodzić bóle głowy i owrzodzenia. W badaniach dowiedziono, że spożywanie ekstraktu z liści obniża poziom cholesterolu, tym samym zapobiegając miażdżycy i chorobom układu krążenia, a także przeciwdziała cukrzycy. Zarówno świeże roztarte liście, jak i nasiona wykorzystuje się do przygotowania pasty, którą stosuje się na wszelkiego rodzaju rany i infekcje skórne. Kwiaty moringi działają jak afrodyzjak, wykazują działanie pobudzające i żółciopędne. W Indiach sok z kwiatów wykorzystuje się w leczeniu bólu gardła, na Haiti przy leczeniu przeziębień, a także w leczeniu próchnicy. Zmieszana z olejem sezamowym łagodzi bóle głowy i bóle reumatyczne. Korę stosuje się w leczeniu chorób oczu, śledziony i wrzodów. Korzenie stosowane są w schorzeniach paralitycznych. Ponadto, stymulują krążenie krwi, wykazują właściwości przeciwzapalne i mogą zapobiegać powstawaniu kamieni moczowych.

WYKORZYSTANIE

Każda część rośliny może być wykorzystana i może mieć swoje zastosowanie w takich dziedzinach, jak medycyna naturalna, kuchnia, kosmetologia, produkcja pasz, biopaliw, nawozów ekologicznych, barwników lub papieru.

LIŚCIE – można spożywać świeże, suszone lub po obróbce termicznej. Wysuszone i sproszkowane stanowią idealny dodatek do zup, sałatek, koktajli czy jogurtu, wzbogacając je o cenne składniki bioaktywne. Z liści pozyskuje się również sok, który stosowany jest w leczeniu nadciśnienia, zapalenia oskrzeli czy infekcji.

PĘDY – są źródłem aminokwasów zasadowych. W smaku przypominają szparagi, mogą być spożywane po uprzedniej obróbce termicznej.

KORZENIE – w smaku przypominają chrzan, można z nich przygotować smaczny dressing zbliżony w smaku do sosu chrzanowego.

KWIATY I KORA – stanowią surowiec do produkcji leków. Z kory można wytwarzać papier i liny oraz niebieski barwnik. Kwiaty mogą posłużyć do przygotowania herbaty i jako przyprawa.

NASIONA – w smaku przypominają orzeszki ziemne. Dojrzałe można uprażyć bądź ugotować. Z nasion produkuje się niejełczejący olej, zawierający duże ilości wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, głównie kwasu oleinowego. W kosmetologii olej wykorzystuje się do produkcji balsamów, kremów i emulsji. Nasiona znalazły również zastosowanie w uzdatnianiu wody oraz do produkcji paszy dla zwierząt, biopaliw i nawozów ekologicznych.

ZALECENIA I PRZECIWSKAZANIA STOSOWANIA

Moringę można polecić każdemu, kto w naturalny sposób chce uzupełnić niedobory składników odżywczych. Szczególnie zaleca się ją osobom starszym, weganom i sportowcom. Sproszkowane liście moringi można także spokojnie polecić kobietom w ciąży i karmiącym, gdyż pozytywnie oddziałują na rozwój płodu oraz wzmagają laktację. Nie zaleca się natomiast używania korzeni, kwiatów, kory i żywicy, ponieważ substancje zawarte w tych częściach rośliny mogłyby spowodować poronienie. Zalecenia odnośnie do dawkowania są różne. Mimo że proszek z liści moringi uznano za bezpieczny, należy stosować go z umiarem. Najlepiej zacząć od małych dawek (pół łyżeczki dziennie), stopniowo je zwiększając.

Artykuł pochodzi z kwartalnika lato 2018 Gotuj w stylu eko.pl

Justyna Busiło - Departament Jakości Bio Planet S.A.