Camu camu - skarbnica witaminy C 

Camu camu (łac. Myrciaria dubia) to niewielki, dziko rosnący krzew o wysokości ok. 2-3 m na obszarach lasów amazońskich Brazylii i Peru. Krzew camu camu, zwany również cacari, wyróżnia się wysoką tolerancją na wodę, gdyż naturalnie porasta tereny bagniste, podmokłe. Bez żadnej szkody dla rozwoju rośliny, cały korzeń, a nawet krzew do połowy, może być zanurzony w wodzie do 6 miesięcy. Zbiorów owoców dokonuje się w czasie pory deszczowej, celowo gdy poziom wody jest wysoki, ponieważ rdzenni mieszkańcy transportują owoce na drewnianych łódkach, zwanych canoe.

Rosnące naprzeciwko siebie, liście camu camu są zawsze zielone o lancetowatym kształcie, a niewielkie kwiaty mają woskowe białe płatki. Okrągłe, wielkości małej cytryny, różnokolorowe owoce (żółto - pomarańczowo – czerwone), stanowią jedno z najbogatszych źródeł naturalnej witaminy C, spośród wszystkich owoców świata. Porównując camu camu i cytrynę pod względem zawartości witaminy C, camu camu zawiera jej około 40-krotnie więcej, badania pokazują że jest jej nawet 2140 mg* na 100 g!
Również inne owoce i warzywa, uznawane za bogate źródło kwasu askorbinowego muszą „ustąpić miejsca” camu camu: 

Kwas askorbinowy należy do witamin rozpuszczalnych w wodzie, a jego nadmiar wydalany jest z moczem, jednak przy tak wysokim stężeniu witaminy C (ok. 4% w świeżej jagodzie camu camu) należy zachować ostrożność. Zasadniczo witamina C nie jest toksyczna, ale przy spożyciu 2-6 g/dobę może powodować zaburzenia żołądkowo – jelitowe. Tak wysoka zawartość kwasu askorbinowego powoduje, że owoce nie mogą być spożywane na surowo, ze względu na zbyt cierpki i kwaśny smak. Spożycie powinno być limitowane, aby zapobiec przedawkowaniu witaminą C (ok. pół łyżeczki dziennie pokrywa 100% zapotrzebowania na witaminę C).

Oprócz witaminy C, camu camu jest cennym źródłem antocyjanów, flawonoidów i kwasu elagowego, które należą do substancji o działaniu antyoksydacyjnym, wykazując tym samym korzystny wpływ na kondycję organizmu.

Połączenie silnych antyoksydantów w owocach camu camu powoduje:

- zwiększanie odporności organizmu
- przyspieszanie gojenia się ran i zrastania kości
-uszczelnianie i wzmacnianie naczyń krwionośnych (zapobiega krwotokom, krwawieniom dziąseł)
- zapobieganie procesom starzenia, poprzez neutralizację wolnych rodników
- obniżanie ciśnienia tętniczego krwi
- wytwarzanie czerwonych krwinek, zapobiega anemii
-zwiększanie biodostępności trudno przyswajalnego żelaza niehemowego, występującego w produktach    roślinnych, co jest szczególnie ważne dla wegetarian
- wspomaga w zapobieganiu chorobom układu sercowo-naczyniowego, reumatoidalnemu zapaleniu stawów, nowotworom
- oczyszczanie organizmu z toksycznych metali ciężkich
- zmniejszanie alergii
- działanie przeciwzapalne, bakteriobójcze, przeciwwirusowe i przeciwbólowe.

Ze względu na bogaty skład chemiczny camu camu znajduje szerokie zastosowanie jako dodatek w kuchni. Smak owoców cacari, jest zbliżony do naszego rodzimego rabarbaru. W związku z tym, że camu camu możemy spotkać głównie w postaci sproszkowanej, dodawany jest do wszelkiego rodzaju soków, koktajli, zimnych lodów, nadając charakterystycznego kwaśnego smaku. Można również użyć go w celu urozmaicenia porannej owsianki, czy do jogurtu naturalnego, podając np. ze świeżymi owocami. 

Źródła:

*- badania własne określające poziom witaminy C w camu camu wykonane przez akredytowane laboratorium na zlecenie firmy Bio Planet. 
1. Carr A.C., Frei B. (1999): Toward a new recommended dietary allowance for vitamin C based on antioxidant and health effects in humans. Am J Clin Nutr ;69:1086–1107.
2. Kunachowicz H., Nadolna I., Przygoda B., Iwanow K.: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005.
3. Justi K.C., Visentainer J.V., Evelazio de Sousa N., Matsushita M. (2000): Nutritional composition and vitamin C stability in stored camu – camu (Myrciaria dubia) pulp. Archivos Latinoamericanos de Nutricion, 50, 4, 405-408.
4. Wolfe D. (2015): Superżywność. Jedzenie i medycyna przyszłości. Białystok, wydawnictwo Vivante.

Artykuł pochodzi z magazynu wiosna 2020 Gotuj w stylu eko.pl