Barbara Strużyna

Niebieski – mój ulubiony kolor. Obecny w moim życiu w szerokim zakresie. Pojawia się w makijażu, ubiorze, dekoracjach wnętrzarskich a ostatnio również w daniach. Na początku musiałam przekonywać rodzinę i znajomych do moich eksperymentów kulinarnych. Część osób obawiała się, że niebieskie potrawy są efektem dodawania sztucznych barwników. U mnie w kuchni, to niemożliwe, aby kolor uzyskiwać dzięki niezdrowym dodatkom. 

Dzieci mówią mi, że w naszym domu istnieje kult zupy. I to prawda, właściwie codziennie jakaś zupa jest serwowana, czasami nawet dwa dni z rzędu ta sama, czasami są dwie do wyboru. Na Wigilię zupa też musi być. Tym razem postawię na coś nowego dla mojej rodziny.

Dużą wagę przykładam do pożywnych rosołów, wręcz kolagenowych, które można przygotować w wielkim garze, a potem zamrozić w porcjach i korzystać przez kilka dni, mając bazę do wielu zup.

W każdym sezonie są potrawy, na które się czeka cały rok, bo właśnie wtedy smakują najlepiej. Jak myślę o lecie, to marzę o skosztowaniu soczystych owoców, które swoim intensywnym smakiem raczą nas przez krótki czas. Truskawki, rabarbar, porzeczki, maliny, wiśnie…

Żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony, brązowy i czarny, to nie tylko kolory jesieni, ale również kolory różnych odmian soczewicy. Posiada cenne składniki, które mogą stanowić jeden z podstawowych elementów naszej diety. Soczewica podobnie jak kasza jaglana po długim okresie zapomnienia powraca obecnie na nasze stoły. Soczewica zaliczana jest do roślin strączkowych. Obecnie jest głównie uprawiana w Kanadzie, Indiach, Turcji oraz w USA. Rodzime jej obszary występowania to Grecja, Azja, Pakistan. Soczewica stanowiła podstawę wyżywienia w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie.

Pod koniec wiosny możemy nasz spacer zamienić w prawdziwą wyprawę po zdrowie. To niepozorne, wzbudzające strach każdego spacerowicza w krótkich spodenkach zielsko to prawdziwa bomba witaminowa!

Mniszek lekarski - żółci nasze łąki i odkosy. Możemy go spotkać dosłownie wszędzie. Warto go jednak zbierać z dala od skupisk ludzkich i przemysłowych, aby nie był zanieczyszczony. Wiosną zbieramy koszyczki kwiatowe i młode listki, na jesień wykopujemy korzeń.

Ta niepozorna roślina może nam pomóc w

- odchudzaniu - zawarty w mniszku kwas chlorogenowy (znajdujący się również np. w zielonej kawie) zmniejsza ilość przyswajanych cukrów, dzięki czemu organizm wykorzystuje zgromadzone zapasy, spalając tkankę tłuszczową

Jak oczyścić organizm po Świętach i Noworocznym szaleństwie?

Wszyscy wiemy jak trudno jest utrzymać dietę i rygorystyczne obostrzenia dietetyczne gdy na stole wigilijnym a potem świątecznym pojawiają się przepyszne ciasta, babcine pierogi i aromatyczne mięsa. Nie wspominając już o szaleństwie Sylwestrowej Nocy. Warto jednak usiąść z rodziną przy jednym stole i zapomnieć o całym świecie, rozkoszować się wspaniałymi potrawami i świąteczną atmosferą. Wzajemna radość z kosztowania przygotowanych specjalnie na tą okoliczność dań pozwoli nam nabrać sił na trudny okres zimowy. Śmiech, wspólne gry planszowe i spacery spowodują, że nasz organizm wróci do formy szybciej niż sądzisz. Jedną z najważniejszych rzeczy jest właśnie odejście od stołu i zaczerpnięcie świeżego powietrza. Nasz organizm zmuszony do wysiłku fizycznego, w gruncie rzeczy nie takiego wielkiego odwdzięczy się nam dobrym samopoczuciem, ustąpią bóle brzucha i uczucie przepełnienia.

To krótka informacja , ale powinieneś ją posiąść zanim przystąpisz do pieczenia chleba z mąki pełnoziarnistej. Wiedza taka jest znana już od dawna jednak  w czasach pośpiechu a właściwie gonitwy zapominamy, że niektóre rzeczy potrzebują czasu i zakwasu. Dotyczy, to szczególnie wypieku chleba z mąki pełnoziarnistej jak i chleba z dodatkiem otrąb. Najlepszy jest oczywiście zakwas wykonany samodzielnie lub podarowany od kogoś kto taki chleb piecze. W ostateczności możemy posiłkować się już gotowymi zakwasami.

Czystek Cistus Incanus jest jednym z najbogatszych źródeł polifenoli, tzn. związków fenolowych, które wykazują działanie antyoksydacyjne i wspierają układ immunologiczny. Czystek znany jest już od 2500 lat. Jego uzdrawiające działanie było wykorzystywane przed narodzinami Chrystusa. Wiele osób wierzy, że mirra ze Starego Testamentu to właśnie czystek. Roślina ta występuje w rejonie basenu Morza Śródziemnego, a przede wszystkim w Grecji i Wyspach Kanaryjskich. Ze względu na urodziwe kwiatuszki, bardzo często uprawiany był jako roślina ozdobna.

Kiedy jeść owoce?

Właśnie teraz latem, kiedy same wręcz spadają prosto z krzaka lub drzewa na nasze stoły. Na temat spożywania owoców istnieje wiele poglądów. Owoce powinno się spożywać w dużych ilościach w okresie ich naturalnego dojrzewania. Takie twierdzenie z pewnością jest słuszne, ponieważ owoce nie tracą wtedy cennych, zawartych w sobie witamin i wartości odżywczych. Istnieje również ciekawy pogląd, że najzdrowsze i najlepiej przyswajalne dla naszego organizmu są owoce rosnące w naszym otoczeniu tzn. w obrębie kilkuset kilometrów.

„W Paryżu najlepsze kasztany są na placu Pigalle”, to cytat pochodzący z kultowego filmu „Stawka większa niż życie”. I to właśnie Francja, a w szczególności Paryż kojarzy się nam z tymi małymi, lśniąco brązowymi kuleczkami, pieczonymi na ruszcie.
Odzew brzmi: „Zuzanna je lubi tylko jesienią”. I słusznie, gdyż w państwach basenu Morza Śródziemnego, właśnie późną jesienią, kiedy na dworze plucha i zimno, a nawet mróz, można rozkoszować się lekko słodkim smakiem gorących owoców, To czas „kasztanowego raju”. 

Ryż czarny to „zakazany ryż” dla mas w starożytnych Chinach. Według legend mógł go spożywać jedynie cesarz, a jego samowolna konsumpcja groziła utratą życia. Na szczęście dla nas, te czasy minęły i zamiast pozbawiać nas życia czarny ryż wzbogaca naszą dietę odżywczymi składnikami i można nawet rzec, że wpływa na dłuższe i witalne życie. Czarny ryż, to jedena z najbardziej wartościowych odmian ryżu.

Żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony, brązowy i czarny, to nie tylko kolory jesieni, ale również kolory różnych odmian soczewicy. I nie tylko za to powinniśmy ją kochać ale również za cenne składniki, które mogą stanowić jeden z podstawowych elementów naszej diety. 

kwas foliowy             białko                 skrobia

              wapń              fosfor                   żelazo

Zielona kawa to nic innego jak kawa czarna. To co je różni i to co najistotniejsze, to fakt, że kawa czarna poddawana jest procesowi palenia, który z kolei ma wpływ na jej kolor, smak i zniewalający aromat. Tych walorów nie posiada kawa zielona, za to bogata jest w kwas chlorogenowy, który ulega rozkładowi w trakcie palenia. Kwas ten to naturalny polifenol, antyoksydant i kwas organiczny, znajdujący się głównie w zielonych liściach i owocach kawowca, głogu, pokrzywie i karczochach. Naukowcy przypuszczają, że kwas chlorogenowy wchodzi w reakcję z kofeiną, powodując spowolnienie procesu przyswajania glukozy przez organizm.

Zapomniana kasza jaglana na szczęście znowu powraca na nasze stoły. Jagła (staropolska nazwa kaszy) to źródło witamin i substancji mineralnych. Odpowiednio przyrządzona wyśmienicie smakuje, przy okazji wzmacnia i ogrzewa nasz organizm. Jak ją ugotować by była smaczna, z czym ją podawać, jak wpływa na nasz organizm?

Pokarm bogów. W ten sposób starożytni Grecy definiowali miód, który chętnie składali w ofierze swoim bóstwom religijnym. Miód od wieków otoczony był sławą, nieomal kultem, we wszystkich częściach świata. Malowidła ścienne odkryte w Hiszpanii i Afryce, datowane na trzydzieści pięć tysięcy lat wstecz, pokazują ludzi zbierających plastry z miodem – to niezbity dowód, że człowiek znał nieocenioną wartość tego środka spożywczego od najdawniejszych czasów.

Makaron sprawia, że nasz posiłek jest smaczny, zdrowy i niskokaloryczny. Zła reputacja makaronu, którą niezasłużenie zdobył w przeszłości (powszechne przekonanie o jego tuczących właściwościach), odchodzi w zapomnienie - w rzeczywistości 100 g makaronu zawiera 350 kcal, podczas gdy 100 g sera, np. ementaler, zawiera ponad 400 kcal.

Po raz pierwszy słowo „makaron” pojawia się w dokumencie z Genui, datowanym na 1244 rok. Prawdopodobnie makaron, lub podobny typ potrawy, znany był już wcześniej Grekom, Etruskom i Rzymianom, jednak pierwszy dowód jego istnienia na piśmie pochodzi z roku 1154 i odnosi się do "itriyan" produkowanego na Sycylii - to nic innego, jak dzisiejszy cienki makaron „vermicelli”.

Pomidor przybył do Europy na statkach hiszpańskich konkwistadorów pod koniec XV wieku. Początkowo traktowany jako roślina lecznicza i ozdobna, trafia w końcu do kuchni włoskiej pod nazwą "mela d'oro" lub "pomo d'oro" - złote jabłko, ze względu na charakterystyczny żółty kolor (taką barwę miały pierwsze pomidory pojawiające się w Europie).