Wszystkie orzechy dostarczają wiele dobrych składników odżywczych, m.in. nienasycone kwasy tłuszczowe, białko, błonnik, witaminy, składniki mineralne; ale różnice w zawartości poszczególnych składników w różnych rodzajach orzechów są spore. Orzechy wpływają korzystnie na różne części organizmu: układ nerwowy, układ krążenia, mózg; zmniejszają ryzyko wystąpienia wielu chorób, np. cukrzycy, serca, udaru mózgu i niektórych nowotworów; dobrze oddziałują na skórę, włosy i paznokcie.

Orzechy, najlepiej jeść je zamiast innych produktów (niejako przekąskę), po garści kilka razy w tygodniu. Można też je dodawać do różnych potraw – np. musli, sałatek. Garść orzechów dziennie pomaga zminimalizować uczucie głodu oraz warstwę tłuszczu w okolicy brzucha. Najlepiej jeść świeże, bez dodatków (czekolada, karmel, posypka, sól itp.), prażenia czy pieczenia.

Orzechy warto namoczyć przed ich spożyciem. Dlaczego?

Które z orzechów są najdroższe, a które zdaniem ekspertów najsmaczniejsze, które zawierają najwiecej kwasów tłuszczowych. Spróbujemy rozgryźć te orzechy i dostać się do sedna informacji. 

Najbardziej znane orzechy występujące poza Polską to orzechy: brazylijskie, kokosowe, makadamia, migdałowe, nerkowca, pekan, piniowe, pistacjowe oraz ziemne.

Dynia pochodzi z Ameryki Środkowej.  Historia dyni sięga zamierzchłych czasów  –  w starożytności polityk i wielki wódz Lukullus (117–56 r. p.n.e.) na swoich przyjęciach słynących z przepychu serwował dynię smażoną w miodzie. Świeżo starta dynia w połączeniu z winem w Grecji stosowana była jako środek przeciw zaparciom.

W Polsce uważania jest za warzywo, czasami nazywa się ją „bania”.

Śmiało można stwierdzić, że sól to najbardziej popularna przyprawa, którą stosuje się na całym świecie, we wszystkich kuchniach! Znana jest już od starożytności. Z pewnością poprawi smak każdej potrawy i nada jej charakteru. Jednak czym tak naprawdę jest? Otóż to prawie czysty chlorek sodu, tj. związek chemiczny powstający w wyniku reakcji kwasu z zasadą, który czasem jest wzbogacany np. o związki jodu. Co ciekawe sól nie ma kalorii! Jednak nie zawsze korzystnie wpływa na zdrowie, szczególnie spożywana w dużych ilościach! 

Kiedy zapytasz znajomego czy próbował sorgo, najprawdopodobniej zapyta „co to takiego”? W Polsce sorgo jest niestety mało znane, choć znalazło już uznanie wśród osób szukających nowych, zdrowych produktów. Warto poznać te tajemnicze ziarenka i włączyć je do jadłospisu, ponieważ obecnie zyskują coraz większą popularność jako wartościowy produkt spożywczy.

Sorgo to roślina z rodziny traw, zaliczana do rodzin wiechlinowatych, do której należą także zboża, stanowiące jedno z ważniejszych źródeł pożywienia człowieka. Sorgo podobne jest do kukurydzy, z tą różnicą, że nie wytwarza kolb, nasiona sorgo skupione są w wiechach i zaliczane jest do podrodziny prosowatych, dlatego często nazywa się je afrykańskim prosem.

Teff to kolejna ciekawa propozycja dla fanów zdrowego, bezglutenowego jedzenia. Doskonały zamiennik dobrze znanych zbóż. Teff, inaczej miłka abisyńska, to jedno z najstarszych zbóż pochodzenia afrykańskiego, uprawiane od co najmniej 4,5 tys. lat. 

Mieszkańcy Etiopii uważają, że aminokwasy dostarczane przez jeden injera umożliwiają przetrwanie bez innych pokarmów zawierających białko, natomiast dwie injery gwarantują już dobre zdrowie!

Co to injera?

To najpopularniejsze danie wykonane z mąki teff.

Na świecie znanych jest kilkanaście gatunków orzechów. W Polsce występują głównie, dobrze wszystkim znane orzechy laskowe i włoskie. Pozostałe możemy spotkać jedynie w ogrodach botanicznych i prywatnych ogrodach pasjonatów drzew. Należą do nich: orzech czarny, orzech szary, orzech ajlantolistny, orzech mandżurski oraz orzech sercowaty.

Orzechy można zaliczyć do produktów bardzo pożywnych, gdyż zawierają ok. 60% tłuszczu, 15% białka, 7% cukru, a ich kaloryczność wynosi ok. 640 kcal w 100 g.

Czym jest błonnik?

Mamy wiele definicji błonnika, poczynając od definicji prawnej, przyjętej przez ustawodawców, zawiłej i skomplikowanej:
„Błonnik oznacza polimery węglowodanowe z co najmniej trzema jednostkami monomerów, które nie są trawione ani wchłaniane w jelicie cienkim człowieka (…)” 
po znacznie bardziej zrozumiałą, wykorzystywaną w wielu publikacjach dot. żywienia:
„Błonnik pokarmowy, inaczej włókno pokarmowe, to grupa substancji pochodzenia roślinnego, które nie są trawione, ani wchłaniane w organizmie człowieka. Należy do węglowodanów złożonych, czyli polisacharydów. Nie jest jednorodną grupą substancji. W jego skład wchodzą związki o bardzo różnej budowie chemicznej i właściwościach fizycznych, takie jak: celuloza, hemicelulozy, pektyny, gumy, śluzy, ligniny”.

Najpowszechniej jednak włókno pokarmowe definiuje się jako pozostałości komórek roślinnych, oporne na działanie enzymów trawiennych przewodu pokarmowego człowieka.

Chyba nie ma w naszym kraju osoby, która nie zna smaku herbaty. Napar ten towarzyszy nam od dziecka, w przedszkolu przy śniadaniu, w szkole, w pracy, w podróży, w kawiarniach. Obok kawy jest to najpopularniejszy napój. Tradycyjna herbata to napar z ususzonych liści drzewa herbacianego. Jednak coraz większą popularność zdobywa południowo-amerykańska kuzynka herbaty – yerba mate.
Yerba mate to napar z liści ostrokrzewu paragwajskiego, zastępuje herbatę lub kawę. Właściwie łączy pobudzające właściwości kawy oraz smak herbaty

Woda kokosowa to napój, który obecnie zyskuje coraz większą popularność, szczególnie wśród sportowców. Ale czy to może nie jest kolejny przereklamowany produkt, który stał się po prostu modny? Otóż nie! 
Poniżej przedstawiam Wam szereg zalet wody kokosowej, które świadczą o jej pozytywnym wpływie na nasz organizm.
Przede wszystkim należy zacząć od tego czym jest woda koksowa? Nie należy jej mylić z mleczkiem kokosowym!

Woda kokosowa to przezroczysty, lekko mętny płyn, który znajduje się wewnątrz jeszcze zielonych orzechów kokosowych. 

Batat (łac. Ipomoea batatas) to inaczej słodki ziemniak, patat, kūmara lub wijec ziemniaczany. Częścią jadalną  są bulwy, kształtu kulistego, owalnego lub wrzecionowatego, o skórce i miąższu białym, kremowym, żółtym, czerwonym, bordowym lub fioletowym. Bulwy tego gatunku są soczyste, o przyjemnym, delikatnym, słodkawym smaku i aromatycznym zapachu. Bataty składają się głównie z węglowodanów (skrobia i cukry proste), które decydują o ich smaku.

Bardzo popularna dieta wegańska zyskując coraz większe rzesze zwolenników niesie za sobą też wiele pytań. Są to zazwyczaj pytania o ilość spożywanego białka oraz składników mineralnych. Weganizm to styl życia, którego jednym z filarów jest dieta niezawierająca nie tylko mięsa, ale również produktów pochodzenia zwierzęcego, np. jajek, jogurtów, mleka, miodu.
Powszechny trend na zdrowy tryb życia mocno ogranicza spożycie mięsa oraz produktów odzwierzęcych. Należy pamiętać, że wykluczając te grupy produktów przede wszystkim trzeba zapewnić organizmowi inne ich źródła. Można wyróżnić kilka podstawowych grup pokarmowych, na których opiera się dieta wegańska, są to: pełne ziarna zbóż, rośliny strączkowe, warzywa i owoce, orzechy oraz nasiona

„Kipi kasza, kipi groch, lepsza kasza niż ten groch, bo od grochu boli brzuch, a od kaszy człowiek zdrów!”

Już ze znanego polskiego wierszyka wynika, że kasze są zdrowe i należy je włączyć do naszej diety. Czym się charakteryzują i jakie czynniki powodują, że są takie korzystne?

Kasze to rozdrobnione lub całe ziarna zbóż oraz pseudozbóż, które otrzymywane są w wyniku oczyszczenia i częściowego pozbawienia okrywy owocowo-nasiennej. Najprościej mówiąc, to produkty przemiału zbóż. Oczyszczone ziarna mogą być poddawane polerowaniu, gnieceniu, krojeniu, mieleniu lub prażeniu.

Witamina C, każdy o niej słyszał i każdy wie, że odgrywa odromną rolę w naszym organizmie. Jest jedną z pierwszych poznanych witamin. Historia odkrycia witaminy C, ściśle wiąże się ze zwalczaniem choroby nazwanej w XIII wieku szkorbutem. Schorzenie to zwane także gnilcem, było plagą marynarzy. Przygotowując zapasy żywności na rejs statkiem, dbano o wysoką wartość kaloryczną posiłków, ale nie zwracano uwagi na zawartość witamin w posiłkach. Chorym wypadały zęby, krwawiły dziąsła, źle goiły się rany, byli osłabieni fizycznie a w końcowym stadium kończyło się to śmiercią. Ratunkiem dla marynarzy okazała się limonka oraz kwaszona kapusta. Dopiero wiele lat później wyizolowano witaminę C (w 1933 roku) i odkryto, że za szkorbut odpowiedzialny jest brak tej substancji.