Koper włoski (Foeniculum vulgare), inaczej zwany fenkułem, to smaczna i zdrowa roślina z rodziny selerowatych. Wykorzystywany głównie w kuchni włoskiej i śródziemnomorskiej. Wszystkie części rośliny są jadalne, zarówno korzenie, liście, jak i łodygi. Fenkuł możemy spożywać w postaci surowej, pieczonej, czy grillowanej. Ze świeżego fenkułu najlepiej robić aromatyczne sałatki – np. z dodatkiem rukoli, orzechów, warzyw i owoców. Dobrze łączy się z oliwą z oliwek i octem balsamicznym.

Camu camu (łac. Myrciaria dubia) to niewielki, dziko rosnący krzew o wysokości ok. 2-3 m na obszarach lasów amazońskich Brazylii i Peru. Krzew camu camu, zwany również cacari, wyróżnia się wysoką tolerancją na wodę, gdyż naturalnie porasta tereny bagniste, podmokłe. Bez żadnej szkody dla rozwoju rośliny, cały korzeń, a nawet krzew do połowy, może być zanurzony w wodzie do 6 miesięcy. Zbiorów owoców dokonuje się w czasie pory deszczowej, celowo gdy poziom wody jest na wysokim poziomie, ponieważ rdzenni mieszkańcy transportują owoce na drewnianych łódkach, zwanych canoe.

Soja należy do jednorocznych roślin motylkowych. Jej owocami są strąki, zawierające nasiona, które w postaci suchej stanowią trwały i bardzo wartościowy środek spożywczy. Zaliczana jest do najważniejszych surowców świata. Uprawiana na ogromnych terytoriach w wielu krajach, szczególnie w krajach azjatyckich, jest jedną z najważniejszych roślin uprawnych. Stanowi główny składnik diety wegetarian i wegan. Najbardziej znana jest soja żółta, istnieje jednak również soja czarna, mniej znana, ale równie, lub nawet bardziej wartościowa od soi żółtej. Soja czarna zawiera wiele cennych składników odżywczych i posiada szerokie zastosowanie.

Ostropest plamisty (Silybum marianum ) - gatunek rośliny z rodziny astrowatych (Asteraceae). Lecznicze działanie ostropestu znane było już w starożytności i średniowieczu. Ostropest jest jednym z najlepiej przebadanych, współcześnie stosowanych ziół. Dotychczas przeprowadzono ponad 300 badań naukowych, mających na celu potwierdzenie jego skuteczności w leczeniu schorzeń wątroby.

Znane od wielu lat i wykorzystywane do celów kulinarnych grzyby mun, doceniane są szczególnie w kuchni dalekowschodniej, ze względu na swoją charakterystyczną galaretowato-sprężystą strukturę i łagodny smak. Rozwijają się na martwym lub osłabionym drewnie w lasach, parkach, ogrodach, zasiedlając niemal całą kulę ziemską. Głównie możemy je spotkać na drzewach i krzewach liściastych, rzadko iglastych, najczęściej na bzie czarnym.

Baobab (Adansonia Digitata L.) to długowieczne afrykańskie drzewo, odporne na działanie wysokich temperatur i długich okresów suszy. Wiek najstarszych baobabów szacuje się na około 3000 lat. Przez większą częś roku gałęzie baobabu pozostają bezlistne, dlatego często nazywa się je „drzewem rosnącym na odwrót”. Wysokość baobabu może dochodzić do 25 m wysokości, a średnica pnia do 10-14 m. Ze względu na szereg zastosowań, jakie mają wszystkie jego części, od korzeni aż po liście, baobab ma wyjątkowe znaczenie i nazywa się go „drzewem życia”.

Popularnymi składnikami diety mieszkańców Dalekiego Wschodu, Japonii, Wietnamu i Chin są glony, samożywne organizmy żyjące w akwenach morskich, które są szczególnie cenione nie tylko ze względu na walory smakowe, ale również za wartości odżywcze i niski stopień przetworzenia. Morskie wodorosty, w porównaniu do roślin lądowych, są szczególnie bogate w składniki mineralne i witaminy, dlatego nazywane są również „warzywami morskimi”.

Guarana (wyciąg z brazylijskiej rośliny Paulinia cupana) zaliczana jest do składników bioaktywnych najczęściej dodawanych do produktów specjalnego przeznaczenia żywieniowego. Nasiona guarany zawierają naturalną kofeinę, najpopularniejszą naturalną substancję pobudzającą. 
Guarana pochodzi z deszczowych lasów Amazonii. Jej właściwości doskonale znane są tubylczym ludom Amazonii od tysięcy lat. Czerpią oni korzyści zdrowotne z guarany, nazywanej przez nich „darem od Boga”, czy też „eliksirem młodości”. Zażywają ją w różnych postaciach dla podniesienia sprawności fizycznej, psychicznej oraz w stanach wzmożonego wysiłku. 

Do królestwa grzybów Fungi zaliczanych jest około 14 000 gatunków grzybów wielkoowocnikowych, z których około 700 gatunków zawiera substancje bioaktywne, odgrywając pozytywny wpływ na organizm człowieka. W krajach azjatyckich już od ok. 4 tys. lat grzyby cenione są nie tylko ze względu na smak i zapach, ale również wykorzystywane są w medycynie ludowej.

W ostatnich latach, prowadzone są badania poświęcone wartości odżywczej oraz właściwościom prozdrowotnym grzybów, do których należy Lakownica lśniąca (Genoderma lucidum). Grzyb ten znany jest pod wieloma nazwami. W Japonii nazywany jest on Reishi , w Chinach - Ling Zhi, co oznacza „roślina duch”, a także określany jako „roślina nieśmiertelności”, czy „ziele wywołujące siłę”.

Lucuma (Pouteria lucuma) to tropikalna roślina, najczęściej spotykana w peruwiańskich Andach. Peru, to właśnie kraj, który postrzegany jest jako ojczysty kraj tych owoców. Lucuma traktowana jest tam jako symbol dziedzictwa kulturowego. W żadnym innym kraju nie jest uprawiana na tak dużą skalę i spożywana w tak dużych ilościach. Od tysięcy lat owoce lucumy były niezbędnym i niezwykle cenionym składnikiem diety Peruwiańczyków. 

Rośliną będącą odpowiednikiem ziemniaka w Azji i krajach Ameryki Południowej jest maniok, którego bulwy o długości 30-60 cm i masie do 4 kg, zawierają około 20-40% skrobi. Szczególnie cennym składnikiem mającym zastosowanie w zagęszczaniu potraw jest produkt skrobiowy otrzymywany z bulw manioku - tapioka.

Canihua (czyt. kaniłła), to nowość na rynku produktów spożywczych. Co to jest i czym charakteryzuje się ta tajemnicza roślina?
Canihua to pseudozboże spokrewnione z quinoą, czyli komosą ryżową. Wiele źródeł podaje, że canihua to „kuzynka” komosy ryżowej. Ziarna canihuy są bardzo podobne nie tylko z wyglądu do komosy, ale również pod względem zastosowania i właściwości. 
Canihua pochodzi z Peru lub Boliwii. Wyjątkowo dobrze czuje się w obszarach wysokogórskich. Jest odporna na trudne warunki upraw, które sprawiają, że zyskuje i utrzymuje swoje cenne właściwości. 
To egzotyczne ziarno ma coraz więcej zwolenników. Jest nie tylko smaczne i ma wiele zastosowań, ale odznacza się wysoką zawartością cennych składników odżywczych. 

Agar agar – to naturalny, bezwonny i bezsmakowy (o wyczuwalnej delikatnej morskiej nucie) środek żelujący, otrzymywany z krasnorostów, czyli wodorostów morskich. To znakomite rozwiązanie dla osób będących na diecie wegetariańskiej, czy wegańskiej, gdyż stanowi doskonały zamiennik dla tradycyjnej żelatyny pochodzenia zwierzęcego. Za „morską żelatyną” przemawia również fakt, że tradycyjna żelatyna produkowana jest z resztek poubojowych, kości, ścięgien, chrząstek itp., dodatkowo jest również znacznie mniej kaloryczna od żelatyny wieprzowej.

Do jednych z najstarszych i najważniejszych zbóż, należą jęczmień i pszenica, których ziarna stanowią cenne źródło składników odżywczych. Jednak na uwagę zasługują również młode, zielone trawy tych zbóż. Stanowią one cenne źródło białka i składników bioaktywnych, których najwyższa zawartość znajduje się w trawach o wysokości 20 – 25 cm, a więc wtedy, gdy znajdują się w początkowej fazie wzrostu. Przy długości ok. 40 cm obecność substancji biologicznie czynnych wyraźnie spada.

Algi inaczej glony, czy wodorosty to organizmy jedno- lub wielokomórkowe. Są najwcześniejszymi i najprostszymi formami życia na ziemi. Pojawiły się dużo wcześniej od zwierząt i istnieją na świecie już kilka miliardów lat.

To niezwykle bogate źródło witamin, minerałów, aminokwasów, enzymów i nienasyconych kwasów tłuszczowych. Ze względu na bogactwo składników odżywczych, a także sposób hodowli (mniejsze prawdopodobieństwo skażenia środowiska niż na ziemi) są coraz bardziej poszukiwane przez współczesnych ludzi, jako cenne źródło uzupełnienia codziennej diety.