Charakteryzują się delikatnym, lekko słodkim smakiem oraz chrupkością i doskonałym jasnobursztynowym wyglądem. Mogą byś samodzielną przekąską lub dodatkiem do innych potraw czy też wypieków. Dostarczają wielu cennych składników dla naszego organizmu. Swoim wyglądem przypominają orzechy włoskie, choć są mniej pofałdowane i mają bardziej wydłużony kształt.

Ekologiczna hodowla zwierząt skupia się na zdrowiu i dobrostanie zwierząt, a nie na osiąganiu jak najwyższych zysków z hodowli poprzez szybki przyrost masy. Gospodarstwa ekologiczne dobrze wpisują się w środowisko naturalne. Coraz więcej osób ma świadomość, że odpowiednie traktowanie zwierząt przekłada się na smak produkowanego z nich mięsa, dlatego tak chętnie sięgamy po certyfikowane, ekologiczne produkty mięsne.

Szparagi można jeść na surowo, należy usunąć jedynie zdrewniałe końce łodyg (zginając szparaga łamie się on we właściwym miejscu).  Zielone szparagi są z reguły delikatne i nie wymagają w ogóle obróbki termicznej lub bardzo krótkiej. Białe szparagi są twardsze, wymagają obrania skórki, odłamania zdrewniałego pędu, gotowania w lekko osolonej wodzie ok. 10 – 15 minut.

Sposób odżywiania jest jednym z podstawowych czynników mających wpływ na nasze zdrowie oraz samopoczucie. Liczba i regularność posiłków, prawidłowy odstęp pomiędzy nimi, odpowiednio zbilansowana dieta oraz jakość spożywanych produktów to główne wyznaczniki prawidłowego żywienia. Jednym ze składników żywności odgrywającym bardzo ważną, prozdrowotną rolę jest błonnik pokarmowy.

Płatki dzikiej róży  działają wykrztuśnie, moczopędnie, uspokajająco, rozkurczowo, ściągająco, żółciopędnie. Płatki róży były jedną z najważniejszych substancji leczniczych w tradycyjnej medycynie europejskiej. Lekarze greccy, jak Dioskurides  i Galen (I w. n.e.)  wykorzystywali przeważnie różę francuską (Rosa gallica), różę stulistną (Rosa centifolia) oraz różę dziką (Rosa canina).

Morwa biała (Morus alba L.) pochodzi z południowo wschodniej części Azji. W wyniku działań człowieka roślina ta została rozpowszechniona także na innych kontynentach. W Europie pierwsze uprawy rozpoczęto na początku XI wieku, ceniąc przede wszystkim liście rośliny oraz owoce. Warto pamiętać, że nazwa gatunkowa morwy białej pochodzi od białawego zabarwienia kory, a nie jak zostało przyjęte, od koloru owoców. Owoce morwy podczas dojrzewania zmieniają kolor z zielonego, poprzez pomarańczowy i czerwony aż do czarnofioletowego.

Wanilia uchodzi za jedną z najdroższych przypraw na świecie. Na jej wysoką cenę wpływa pochodzenie i właściwości. Wanilia nadaje unikalny smak i aromat potrawom, dzięki czemu znalazła szerokie zastosowanie w kuchni. Jest głównym składnikiem olejku i cukru waniliowego, które głównie dodajemy do domowych wypieków i deserów. Ponadto, stosowana jest na dużą skalę w przemyśle kosmetycznym i perfumeryjnym.

Por (Allium porrum) jest powszechnym i szeroko stosowanym składnikiem żywności. Zawiera szereg substancji bioaktywnych, dzięki którym wspiera leczenie wielu chorób. Niestety bardzo często po ugotowaniu wywaru warzywnego lub rosołu trafia do kosza, choć można go z korzyścią dla zdrowia wykorzystać: zjadając go, dodając do pasztetu, pasty, zupy, kremu, sałatki, surówki lub koktajlu. Pora na pora jest przez cały rok.

Celem diety ketogenicznej jest wejście w stan ketozy, dzięki któremu organizm zaczyna czerpać energię z tłuszczów zamiast z węglowodanów. Ilość energii pochodząca z węglowodanów w diecie keto nie powinna przekraczać 10 %. Podstawę diety powinny stanowić produkty bogatotłuszczowe. W celu utrzymania stanu ketozy i nie rezygnowania ze swoich ulubionych potraw, takich jak makarony, ciasta, pieczywo, przychodzą nam naprzeciw zamienniki mąk glutenowych.

Fasolka mung i adzuki to rośliny strączkowe należące do rodziny bobowatych (motylkowatych). Ich nasiona zawierają średnio około 25 % białka, dlatego stanowią dobrą alternatywę dla produktów pochodzenia zwierzęcego. Strączkowe znajdują się w tej samej grupie co mięso, ryby, jaja i produkty mleczne, która zajmuje 1/4 objętości Talerza Zdrowego Żywienia.

Występują powszechnie na powierzchni owoców, warzyw, grzybów kapeluszowych, przewodu
pokarmowego owadów, a także w glebie i wodzie. Można je wyizolować z kiszonek warzywnych,
fermentowanych soków owocowych, wyrobów mięsnych i serów, w których to często determinują
ostateczny smak i zapach produktu.

Kurkuma to bylina z rodziny imbirowatych. Pozyskiwana jest z rośliny ostryż długi (Curcumalonga L.). Bywa nazywana również imbirem żółtym, szafranem indyjskim albo żółcieniem. Swoim wyglądem przypomina korzeń imbiru. Charakteryzuje się złotawo-brązową skórką oraz intensywnie pomarańczowym środkiem. Kłącze kurkumy uprawiane jest głównie w Azji południowo-wschodniej. Większość upraw oraz największe spożycie kurkumy przypada w Indiach.

Czosnek pospolity inaczej czosnek zwyczajny z łaciny Allium sativum L. to bylina pochodząca z Azji Środkowej. Jest warzywem uprawianym na całym świecie. Głównymi jego producentami są Chiny, Indie, Korea Południowa i USA. Czosnek wykorzystywany jest jako roślina lecznicza oraz jako przyprawa do wielu dań w kuchni na całym świecie. Można go spożywać na surowo, w postaci suszonej lub sfermentowanej jako czarny czosnek. Czosnek jest produktem niskoenergetycznym (152 kcal / 100 g) o wysokiej gęstości odżywczej. Ząbek świeżego czosnku zawiera średnio 60 – 65 % wody, 32 % węglowodanów i 5,6 – 6,45 % białka. Jest bogaty w witaminę C (31 mg / 100 g).

Naukowcy zwracają coraz większą uwagę na związki o działaniu antyoksydacyjnym, obecne w wielu gatunkach grzybów. Należą do nich związki polifenolowe, które oddziałują pozytywnie na organizm, m.in. chroniąc DNA przed zmianami oksydacyjnymi. Od wieków mieszkańcy krajów azjatyckich uważają, że regularne spożywanie grzybów ma korzystny wpływ na ogólną kondycję organizmu, a także przeciwdziała wielu chorobom.

Kaszki odgrywają ważną rolę w żywieniu niemowląt i małych dzieci, zaraz po mleku matki, ale mogą być spożywane także przez młodzież, osoby dorosłe i w starszym wieku. Kaszki są szczególnie polecane osobom, które mają problem z gryzieniem (osoby starsze, po zabiegach dentystycznych) i będącym na diecie lekkostrawnej.